پیامبر خدا فرمود:

«لا تزال هذه الإمة تحت یدالله و فی کنفه ما لم یداهن قرّاؤ‌ها أمراء‌ها، و لم یزکّ علماؤ‌ها فجّار‌ها، و ما لم یهنّ خیار‌ها أشرار‌ها، فإذا فعلو ذلک رفع الله عنهم یده ثم سلّط علیهم جبابرتهم.» [تنبیه الخواطر: ۱/ ۸۴]

تا زمانی که قاریان این امت با فرمانراوایانش سازش نکنند، و علمای آن افراد نابکار و گنهکار را تبرئه و بی‌گناه معرفی نکنند، و نیکان آن بدانشان را یاری ننمایند، دست خدا بر سر این امت خواهد بود و در سایهٔ حمایت او به سر خواهد برد. اما چنانچه این کار‌ها را مرتکب شوند، خداوند دست قدرت خود را از سر آن‌ها برخواهد داشت و ستمگرانشان را بر ایشان مسلط خواهد کرد.



رسول الله فرمود:

 «الأمل رحمة لأمتی، ‌و لو لا الأمل ما أرضعت والدة ولد‌ها و لا غرس غارس شجرا.» [البحار: ۷۷ / ۱۷۳ / ۸]

آرزو برای امت من رحمت است، و اگر آرزو نبود، هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی‌داد، و هیچ باغبانی درختی بر نمی‌نشاند.



از پیامبر خدا نقل شده است که فرمود:

 «أدنی الکفر أن یسمع الرّجل من أخیه الکلمة فیحفظها علیه یرید أن یفضحه بها، أولئک لا خلاق لهم.» [البحار: ۷۷ / ۱۹۳ / ۱۱]

کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا با آن او را رسوا سازد. این افراد بهره‌ای از خوبی نبرده‌اند.



رسول‌ الله فرمود:

 «لیس إیمان من رآنی بعجب، و لکنّ العجب کلّ العجب لقوم رأوا أوراقا فیها سوادٌ فآمنوا به أولّه و آخره.» [کنز العمال: ۳۲۵۸۲]

ایمان کسی که مرا دیده شگفت‌آور نیست، بلکه شگفتی فراوان از مردمی است که اوراقی نوشته شده دیدند و به آن از ابتدا تا انتهایش، ایمان آوردند.

و فرمود:

 «متی ألقی إخوانی؟ ‌ قالوا: ألسنا إخوانک؟ قال: بل أنتم أصحابی، و إخوانی الّذین آمنوا بی‌و لم یرونی، أنا إلیهم بالأشواق.» [کنز العمال: ۳۴۵۸۳]

کی برادران خود را دیدار می‌کنم؟ گفتند: مگر ما برادران شما نیستیم؟ فرمود: شما اصحاب من هستید؛ برادران من کسانی هستند که نادیده به من ایمان می‌آورند. من مشتاق آنانم.

پیامبر خدا فرمود:

«یسّروا و لا تعسّروا، و سکّنوا و لا تنفّروا.» [صحیح البخاری: ۵ / ۲۲۶۹ / ۵۷۷۴]

آسان بگیرید و سخت‌گیری نکنید، و آرامش دهید و بیزاری ایجاد نکنید.



«مرّ رسول الله بمجنون، فقال: مال له؟ فقیل: إنّه مجنون، فقال: بل هو مصاب، إنّما المجنون من آثر الدنیا علی الآخرة.» [مشکاة الانوار: ۲۷۰]

پیامبر خدا بر دیوانه‌ای گذشت و پرسید: او را چه شده است؟ عرض شد: او دیوانه است. فرمود: نه، او آسیب دیده است. دیوانه کسی است که دنیا را بر آخرت برگزیند.



و رسول الله فرمود:

«إنّ هذا الدّین متین، فأوغلوا فیه برفق، و لا تکرّهوا عبادة الله إلی عباد الله فتکونوا کراکب المنبتّ الذی لا سفرا قطع و لا ظهرا أبقی.» [الکافی: ۲ / ۸۶ / ۱]

همانا این دین استوار است؛ پس با ملایمت در آن وارد شوید و عبادت خدا را بر بندگان خدا تحمیل نکنید که در آن صورت به سوار درمانده‌ای می‌مانید که نه راهی پیموده و نه مرکبی (با نشاط) بر جای نهاده است.



و فرمود:

 «الإسلام أن تسلم قلبک و یسلم المسلمون من لسانک و یدک.» [کنز العمال: ۲۵۲۴۲]

اسلام آن است که دلت را تسلیم کنی، و مسلمانان از دست و زبانت آسوده و در امان باشند.



رسول خدا فرمود:

«ویلٌ للمتألّین من أمّتی، الذین یقولون: فلان فی الجنة، و فلان فی الناّر.» [کنز العمال: ۷۹۰۲]

وای بر کسانی از امت من که به جای خداوند حکم می‌کنند؛ همانان که می‌گویند: فلانی بهشتی و فلانی دوزخی است.